In oude tijden kende men bij manicure geen sekseverschillen. Romeinse en Assyrische soldaten verfden hun nagels voor belangrijke veldslagen.
In het oude Egypte
De kleur en de lengte van de nagels
was in Egypte een symbool van de sociale status. Felle kleuren en echt lange nagels waren daar voorbehouden aan de koninklijke familie. Om de nagellengte te benadrukken, droegen zij nagelvormige vingertopjes,
gemaakt van kostbaar metaal. Gewone mensen en slaven mochten alleen korte nagels hebben en pastelkleuren gebruiken.
In China
600 jaar geleden verfden rijke Chinese vrouwen hun nagels in goud
of zilverkleur, maar tijdens de Ming-dynastie in de kleuren zwart en rood. In China geloofde men dat macht en geld aan nagels zijn verbonden.
In Frankrijk
Moderne manicure is ontstaan in Frankrijk.
In 1830, toen koning Louis Philippe een nagelriemontsteking aan een vinger kreeg, moest één van zijn artsen de ontstoken huid op de koninklijke vinger verwijderen. Om deze kleine operatie te verrichten, ontwikkelde
de arts een set voor de zorg aan de handen. Sindsdien worden de roze- of sinaasappelstokjes gebruikt voor manicure.
Latere ontwikkelingen
Roze nagellak kwam in 1925 op de markt en verkreeg
meteen populariteit. De toen modieuze “maan-manicure” werd gedaan door een streep roze nagellak op het midden van de nagel aan te brengen, terwijl de rest onbedekt wordt gelaten.
In de jaren ’30, ging de
mode over naar lange, ronde nagels, volledig rood gelakt.
Na de ontdekking van nagellak remover, kwam de manicure in een geheel nieuwe fase. De jaren '70 staan bekend als de acryl-periode van de manicure.
Tegenwoordig betekent manicure een systeem voor handverzorging, waaronder huid- en nagelverzorging, laktechnieken, verschillende technieken van nagels versterken en verlengen. In deze tijd heeft de manicure”
industrie" het niveau van kunst bereikt en is onafscheidelijk een deel van het leven van elke succesvolle vrouw.